Operacja plastyczna w Turcji – co musisz wiedzieć o przepisach tureckiego Ministerstwa Zdrowia?
15 minut czasu czytania, ale warto!
Rozporządzenie z 2017 roku o Międzynarodowej Turystyce Zdrowotnej w Turcji. Przepisy, które obowiązują, wymagane certyfikaty, rejestr klinik i lekarzy – sprawdź, jak upewnić się, że zabieg w Turcji będzie legalny i dla ciebie bezpieczny.
Turcja od lat przyciąga pacjentów z całego świata – szczególnie w dziedzinie chirurgii plastycznej i stomatologii – dzięki konkurencyjnym cenom i intensywnemu marketingowi międzynarodowemu. Kraj ten zyskał reputację jednego z liderów światowej turystyki medycznej, szczególnie w zakresie estetyki twarzy, implantów zębowych oraz przeszczepów włosów. Wiele klinik promuje się w mediach społecznościowych i oferuje pakiety obejmujące leczenie, transport oraz hotel, co z perspektywy pacjenta wydaje się wygodnym rozwiązaniem. Jednak nie każda placówka, która przyciąga uwagę w internecie, działa zgodnie z obowiązującym prawem.
Dlatego 13 lipca 2017 r. wydano tureckie rozporządzenie, które reguluje tę działalność. Jego głównym celem jest ochrona pacjentów zagranicznych i zapewnienie, że korzystają oni wyłącznie z usług certyfikowanych, bezpiecznych i rzetelnych placówek.
W artykule przedstawiamy najważniejsze przepisy tego dokumentu – z perspektywy pacjentów zagranicznych, a zwłaszcza tych zainteresowanych chirurgią plastyczną i leczeniem stomatologicznym, przeszczepem włosów.
Czym jest „turystyka zdrowotna” według tureckiego prawa?
W rozporządzeniu z 2017 roku pojęcie turystyki zdrowotnej zostało zdefiniowane bardzo precyzyjnie i obejmuje wyłącznie świadczenie usług zdrowotnych dla cudzoziemców – a więc osób, które nie są obywatelami Turcji ani nie posiadają stałego pobytu na jej terytorium.
Zgodnie z tureckim prawem, do turystyki zdrowotnej zaliczają się trzy główne grupy usług:
- Pacjenci przybywający do Turcji wyłącznie w celu leczenia (międzynarodowa turystyka medyczna)
To najliczniejsza i najważniejsza grupa. Obejmuje osoby, które celowo wybierają Turcję jako miejsce leczenia i przylatują na zaplanowaną procedurę medyczną z chirurgii plastycznej i stomatologii. Tacy pacjenci przebywają w Turcji tylko przez czas niezbędny do wykonania zabiegu oraz krótkiego okresu rekonwalescencji. Turystyka zdrowotna ma w tym przypadku charakter planowany i najczęściej obejmuje kompleksowy pakiet usług: zabieg, zakwaterowanie, tłumacza, transport z lotniska i opiekę pooperacyjną.
Ważne: Zgodnie z rozporządzeniem, leczenie takich pacjentów może odbywać się wyłącznie w certyfikowanych placówkach, a cała ścieżka diagnostyczno-terapeutyczna musi być prowadzona zgodnie z wytycznymi tureckiego Ministerstwa Zdrowia .
- Osoby potrzebujące opieki medycznej w trakcie podróży turystycznej (turystyka nagła i przypadkowa)
To osoby, które przebywają w Turcji jako turyści, ale nagle wymagają pomocy medycznej. Może to dotyczyć: nagłych bóli zębów podczas pobytu w hotelu, przypadkowego urazu twarzy, który trafia do chirurga plastycznego, infekcji po wcześniejszym zabiegu przeprowadzonym w innym kraju.
W tym przypadku leczenie ma charakter nieplanowany i nie kwalifikuje się jako pełnoprawna turystyka medyczna w rozumieniu certyfikacji, ale nadal obowiązują wybrane elementy rozporządzenia — np. wymóg znajomości języka, udokumentowania procedury, a także ewentualnego zgłoszenia sytuacji do koordynatora w klinice (jeśli to placówka certyfikowana).
- Kuracje uzdrowiskowe, rehabilitacyjne i opieka geriatryczna (turystyka medyczna wspierająca i długoterminowa)
Ta część obejmuje bardziej długoterminowe pobyty – często w specjalistycznych ośrodkach medycyny fizykalnej, uzdrowiskach, SPA medycznych czy domach opieki. Przykładowo: rehabilitacja pooperacyjna po liftingu twarzy lub operacji plastycznej brzucha, leczenie bólu kręgosłupa metodami fizjoterapeutycznymi, rekonwalescencja osób starszych, które po zabiegu np. wszczepienia implantów zębowych wymagają dłuższego nadzoru.
Placówki tego typu muszą spełniać zupełnie inne kryteria (np. dostępność fizyczna, ciągłość opieki, całodobowy personel), ale również podlegają nadzorowi tureckiemu Ministerstwa Zdrowia.
Co nie jest turystyką zdrowotną?
Tureckie prawo wyraźnie wyklucza z definicji turystyki zdrowotnej leczenie:
- obywateli Turcji,
- rezydentów (czyli osób posiadających stałe prawo pobytu),
- uchodźców i osób chronionych międzynarodowo w Turcji.
To oznacza, że klinika, która leczy obywatela Turcji i jednocześnie promuje się jako centrum turystyki medycznej, nie może używać certyfikacji jako argumentu promocyjnego, ponieważ certyfikat dotyczy wyłącznie pacjentów zagranicznych.
Dlaczego ta definicja jest tak ważna?
Z perspektywy pacjenta z Polski – a szczególnie osoby planującej operację plastyczną lub leczenie stomatologiczne – warto wiedzieć, że:
- tylko zabiegi wykonane w certyfikowanych placówkach będą zgodne z tureckim prawem, a tym samym zapewniają ochronę konsumencką oraz możliwość interwencji w razie powikłań;
- kliniki bez certyfikatu działają poza oficjalnym systemem i mogą unikać odpowiedzialności w przypadku nieudanej operacji czy błędów w leczeniu zębów;
- certyfikacja dotyczy nie tylko lekarzy i sprzętu, ale całego zaplecza obsługi pacjenta zagranicznego – od tłumacza, przez dokumentację, aż po proces reklamacyjny.
Kto może legalnie przyjmować pacjentów zagranicznych?
Zgodnie z tureckim rozporządzeniem z 2017 roku, jedynie podmioty posiadające oficjalny Certyfikat Międzynarodowej Turystyki Zdrowotnej mogą świadczyć usługi medyczne dla pacjentów zagranicznych. Jest to dokument nadawany przez tureckie Ministerstwo Zdrowia po spełnieniu bardzo konkretnych i ściśle określonych wymagań.
Kto może uzyskać ten certyfikat?
Kliniki chirurgii plastycznej
Aby klinika chirurgii plastycznej mogła przyjmować pacjentów spoza Turcji, musi:
– działać jako zarejestrowana jednostka ochrony zdrowia, zatrudniać specjalistów z tytułem „uzman doktor” (lekarz specjalista z ukończoną specjalizacją), posiadać odpowiednią infrastrukturę zabiegową, zgodną z wytycznymi dla chirurgii (np. sala operacyjna, anestezjologia, opieka pozabiegowa), udowodnić znajomość języka obcego wśród personelu (co najmniej angielski), prowadzić dokumentację zgodną z przepisami ochrony danych osobowych (KVKK – odpowiednik RODO), mieć koordynatora ds. turystyki zdrowotnej.
Bez spełnienia tych warunków i bez uzyskania certyfikatu – klinika, nawet jeśli świadczy zabiegi najwyższej jakości – nie ma prawa obsługiwać pacjentów spoza Turcji.
Kliniki stomatologiczne
W przypadku stomatologii sytuacja jest podobna
– certyfikat mogą uzyskać: placówki zarejestrowane jako ağız ve diş sağlığı polikliniği (kliniki zdrowia jamy ustnej i zębów), posiadające pełną kadrę z dyplomami uznanymi przez Ministerstwo Zdrowia, oferujące leczenie kanałowe, implantologię, ortodoncję, protetykę i zabiegi estetyczne.
Dodatkowo muszą udowodnić, że prowadzą swoją działalność zgodnie z regulacjami dotyczącymi higieny, sterylizacji, dokumentacji medycznej i znajomości języka obcego.
Szpitale prywatne i publiczne
Najbardziej zaawansowane jednostki, takie jak szpitale (zarówno prywatne, jak i państwowe), często mają rozbudowane działy turystyki zdrowotnej. Ich proces certyfikacji jest najbardziej złożony, ponieważ dotyczy wielu działów jednocześnie.
Muszą: mieć oddział turystyki zdrowotnej, prowadzić rejestry kontaktu z pacjentem zagranicznym, zapewniać tłumaczenia, transport, opiekę pooperacyjną i komunikację międzynarodową. Szpitale te często współpracują z agencjami zewnętrznymi (certyfikowanymi pośrednikami) oraz posiadają stronę internetową w języku angielskim.
Ośrodki SPA i rehabilitacji
Wyłącznie ośrodki, które: mają status „uzdrowiska medycznego”, oferują usługi fizjoterapii, balneoterapii i rehabilitacji pod nadzorem lekarza specjalisty (np. reumatologa, ortopedy),
mogą ubiegać się o certyfikat turystyki zdrowotnej.
Wymogi dla klinik chirurgii plastycznej i stomatologicznych
Personel
Co najmniej jedna osoba w placówce – najczęściej jest to pielęgniarka koordynująca, rejestratorka lub menedżer kliniki – musi znać język obcy w stopniu umożliwiającym swobodną komunikację z pacjentem. W praktyce oznacza to język angielski, niemiecki lub rosyjski. Znajomość języka jedynie na poziomie podstawowym lub poleganie wyłącznie na translatorze online nie spełnia wymogów rozporządzenia.
Rozporządzenie wprost wskazuje na konieczność wyznaczenia funkcji Koordynatora Turystyki Zdrowotnej (Sağlık Turizmi Sorumlusu) – osoby formalnie odpowiedzialnej za cały proces obsługi pacjentów zagranicznych: od pierwszego kontaktu, przez organizację dokumentacji, po pomoc pooperacyjną. Koordynator musi być wpisany do struktury organizacyjnej placówki, mieć udokumentowane kwalifikacje i być dostępny dla pacjentów przez cały czas trwania leczenia oraz po jego zakończeniu (np. w razie reklamacji lub potrzeby kontaktu z lekarzem).
Wyposażenie i dokumentacja
Kliniki muszą spełniać rygorystyczne standardy infrastrukturalne i operacyjne zawarte w rozporządzeniu – czyli Kryteriach Kompetencyjnych dla Placówek Medycznych. Kryteria te obejmują m.in. dostępność nowoczesnego sprzętu medycznego (np. urządzeń do znieczulenia, monitoringu, aparatury RTG, skanerów wewnątrzustnych), zabezpieczenia przeciwwirusowe, standardy sanitarne oraz systemy kontroli jakości.
Wszystkie dane medyczne pacjenta muszą być przechowywane zgodnie z turecką ustawą KVKK – odpowiednikiem europejskiego RODO. Obejmuje to obowiązek uzyskania świadomej zgody na przetwarzanie danych, zabezpieczenie systemów informatycznych przed wyciekiem informacji oraz możliwość wglądu i żądania usunięcia danych przez pacjenta. Każda placówka jest również zobowiązana do udostępnienia pacjentowi pełnej dokumentacji medycznej na życzenie
– w języku zrozumiałym dla pacjenta, np. angielskim. Dokumentacja ta powinna zawierać opisy wykonanych zabiegów, zastosowanych materiałów (np. rodzaj implantów), informacje o powikłaniach, plan leczenia oraz podpisane formularze świadomej zgody.
Brak wydania tych dokumentów lub ich niepełna treść może być podstawą do skargi lub postępowania sądowego.
Obowiązkowe ubezpieczenie od powikłań – co to naprawdę oznacza dla pacjenta?
Każda klinika w Turcji, która legalnie wykonuje zabiegi chirurgiczne lub inwazyjne procedury estetyczne (np. operacje nosa, lifting twarzy, przeszczepy włosów, implanty piersi, implanty zębowe), ma obowiązek wykupienia ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody medyczne.
Podstawa prawna
Zgodnie z §8 i §9 rozporządzenia „Uluslararası Sağlık Turizmi ve Turistin Sağlığı Hakkında Yönetmelik”, każda placówka, która uzyskała certyfikat pozwalający na leczenie pacjentów zagranicznych, musi posiadać aktywną polisę ubezpieczeniową obejmującą:
- odpowiedzialność cywilną placówki za błędy personelu,
- powikłania pooperacyjne wynikające z zaniedbania, błędnej diagnozy, nieprawidłowego wykonania procedury lub niewłaściwego nadzoru pooperacyjnego,
- szkody osobiste i majątkowe poniesione przez pacjenta zagranicznego w związku z usługą medyczną.
Co obejmuje ubezpieczenie?
Typowa polisa obejmuje przykładowe następujące sytuacje:
| Sytuacja | Czy objęta ubezpieczeniem? |
|---|---|
| Porażenie nerwu twarzowego po liftingu | 🟢 Tak |
| Martwica skóry po liposukcji | 🟢Tak |
| Zakażenie po implantach zębowych wymagające hospitalizacji | 🟢 Tak |
| Niedopatrzenie anestezjologa podczas operacji | 🟢 Tak |
| Niezadowolenie pacjenta z efektu estetycznego przy braku błędu medycznego | ❌ Nie |
Uwaga: Samo niezadowolenie z efektu estetycznego – jeśli zabieg był wykonany zgodnie ze sztuką i nie doszło do powikłań – nie jest podstawą do roszczenia w ramach ubezpieczenia.
Jakie dokumenty możesz zobaczyć jako pacjent?
Klinika ma obowiązek udostępnić Ci dokumentację dotyczącą aktywnej polisy, zanim podpiszesz zgodę na zabieg. W szczególności możesz:
- poprosić o kopię certyfikatu ubezpieczenia,
- zapytać o nazwę firmy ubezpieczeniowej i zakres ochrony,
- sprawdzić, czy ubezpieczenie obejmuje lekarza operującego, czy tylko placówkę,
- zapytać o procedurę zgłaszania roszczenia, jeśli dojdzie do powikłań.
Wskazówka: W profesjonalnych klinikach dokument ten znajduje się w zestawie formularzy do podpisu i jest również dostępny w języku angielskim.
Dlaczego to takie ważne?
W przypadku powikłań – np. krwotoku pooperacyjnego, trwałego zniekształcenia, uszkodzenia nerwów lub konieczności reoperacji – pacjent może:
- skorzystać z ubezpieczenia kliniki i uzyskać rekompensatę finansową lub darmową korektę,
- dochodzić roszczeń przed tureckim sądem, przedstawiając dokumentację polisy jako dowód odpowiedzialności placówki,
- zgłosić sprawę do tureckiego Ministerstwa Zdrowia lub USHAŞ, które może nałożyć karę na placówkę i pośredniczyć w rozwiązaniu sporu.
Ryzyko w przypadku braku ubezpieczenia
Kliniki bez aktywnego ubezpieczenia, działające bez certyfikatu turystyki zdrowotnej, nie są objęte ochroną – co oznacza, że:
- pacjent nie może dochodzić roszczeń przez instytucje medyczne,
- jedyną drogą pozostaje prywatny proces sądowy przeciwko firmie działającej nielegalnie,
- wiele takich placówek zamyka się i zmienia nazwę, co utrudnia późniejsze dochodzenie swoich praw.
Co powinien zrobić świadomy pacjent?
🟢Zanim podpiszesz dokumenty – zapytaj o polisę i poproś o jej kopię (choćby w formie zdjęcia)
🟢 Sprawdź, czy nazwisko chirurga znajduje się w zakresie ubezpieczenia
🟢 Dowiedz się, jak zgłosić ewentualne powikłanie
🟢 Zrezygnuj z zabiegu, jeśli klinika unika tematu ubezpieczenia – to poważny sygnał ostrzegawczy
Wymogi językowe i tłumaczenia – co pacjent musi wiedzieć, zanim podpisze cokolwiek w Turcji
Rozporządzenie „Uluslararası Sağlık Turizmi ve Turistin Sağlığı Hakkında Yönetmelik” nakłada na certyfikowane placówki obowiązek zapewnienia, by wszystkie kluczowe informacje medyczne i prawne były zrozumiałe dla pacjenta zagranicznego. To nie jest tylko dobra praktyka – to wymóg prawny.
Obowiązek komunikacji w języku pacjenta
Każda klinika świadcząca usługi w ramach turystyki zdrowotnej musi dysponować koordynatorem turystyki medycznej, który:
- zna co najmniej jeden język obcy (najczęściej angielski, rzadziej niemiecki, rosyjski, francuski),
- pośredniczy w komunikacji między pacjentem a lekarzami,
- odpowiada za przedstawienie planu leczenia oraz kosztorysu w zrozumiały sposób.
Jeśli pacjent nie posługuje się językiem angielskim, klinika ma obowiązek zorganizować tłumacza języka ojczystego pacjenta lub przedstawić oficjalne tłumaczenie dokumentów.
Dotyczy to zwłaszcza pacjentów z Polski, Ukrainy czy krajów arabskich – nie wolno dopuścić do sytuacji, w której pacjent podpisuje zgodę, której nie rozumie.
Dokumenty wymagające tłumaczenia
Każdy pacjent przed zabiegiem powinien otrzymać:
- umowę lub zlecenie zabiegu (treatment agreement),
- formularz świadomej zgody na leczenie lub zabieg chirurgiczny (consent form),
- szczegółowe informacje przedoperacyjne i pooperacyjne (np. lista ryzyk, zaleceń),
- dokumentację dotyczącą znieczulenia (jeśli dotyczy),
- informacje o możliwości powikłań i ścieżce reklamacyjnej,
- warunki ubezpieczenia (jeśli zostało wykupione przez klinikę).
Wszystkie powyższe dokumenty muszą być przedstawione przed podpisaniem i rozpoczęciem zabiegu – nie po. Co więcej, pacjent powinien mieć czas, by je przeczytać i zadać pytania.
Zgoda świadoma = zgoda przetłumaczona
Z punktu widzenia prawa medycznego (zarówno tureckiego, jak i międzynarodowego), podpisanie formularza zgody, którego pacjent nie rozumie, jest nieważne i może być zakwestionowane w postępowaniu reklamacyjnym lub sądowym.
Przykład nieprawidłowej praktyki: Pacjentka z Polski podpisuje dokumenty po angielsku, choć nie zna czasem tego języka. Nikt nie tłumaczy jej ryzyk związanych z operacją nosa. Po powikłaniach klinika odmawia pomocy, twierdząc, że pacjentka „podpisała zgodę”.
Taka sytuacja to złamanie przepisów rozporządzenia i naruszenie praw pacjenta – zarówno na gruncie tureckim, jak i europejskim. Klinika ma obowiązek prawny upewnić się, że pacjent wie, na co się godzi.
Rozporządzenie jasno wskazuje: język zrozumiały dla pacjenta to prawo, nie przywilej. Klinika, która nie przestrzega tego przepisu, działa niezgodnie z prawem i naraża się na utratę certyfikatu turystyki zdrowotnej.
Tłumacz przysięgły a „hostessa mówiąca po angielsku”
Nie każda osoba mówiąca po angielsku może występować w roli tłumacza. Często w klinikach rolę tłumacza pełni:
- recepcjonistka lub koordynator nieposiadający wykształcenia medycznego,
- pracownik z ograniczoną znajomością języka,
- osoba, której zadaniem jest raczej marketing, a nie tłumaczenie kluczowych informacji.
Pacjent ma prawo żądać:
- profesjonalnego tłumacza (najlepiej przysięgłego lub medycznego),
- dokumentów w języku ojczystym lub oficjalnie przetłumaczonych przez biuro tłumaczeń.
W przeciwnym razie może dojść do nieporozumień, które w chirurgii plastycznej lub stomatologii mogą skutkować nieodwracalnymi konsekwencjami (np. zbyt agresywna resekcja nosa, złe dopasowanie implantów zębowych, brak informacji o rekonwalescencji).
Wskazówka: co powinien zrobić pacjent z Polski?
🟢 Zadaj pytanie: „Czy mogę otrzymać dokumenty po polsku?”
🟢 Jeśli ich nie ma, zażądaj wersji angielskiej i skonsultuj je z tłumaczem
🟢 Nie podpisuj niczego, czego nie rozumiesz
🟢 Sprawdź, kto tłumaczy Twoją rozmowę z lekarzem – czy ma wiedzę medyczną?
🟢 Zrób zdjęcie formularzy przed podpisaniem – na wypadek sporu
Ceny i przejrzystość kosztów — co MUSISZ wiedzieć przed podpisaniem umowy w Turcji
Jednym z kluczowych zapisów tureckiego Rozporządzenia o Międzynarodowej Turystyce Zdrowotnej jest obowiązek zapewnienia pacjentowi pełnej przejrzystości kosztów przed rozpoczęciem jakichkolwiek procedur medycznych. Przepisy jasno określają, że pacjent zagraniczny ma prawo otrzymać kompletny kosztorys w zrozumiałym języku, który zawiera nie tylko cenę zabiegu, ale również wszystkie możliwe opłaty dodatkowe, które mogą się pojawić.
Widełki cenowe ustalane przez Ministerstwo Zdrowia
W Turcji nie funkcjonuje całkowita dowolność w kształtowaniu cen usług medycznych dla cudzoziemców. Ministerstwo Zdrowia publikuje widełki cenowe (tzw. fiyat aralıkları) dla najczęściej wykonywanych procedur, takich jak: powiększanie piersi implantami, plastyka nosa (rhinoplastyka), liposukcja, leczenie kanałowe, ekstrakcja zębów stałych, implanty stomatologiczne.
Celem ustalenia takich widełek jest ochrona pacjenta przed nieuzasadnionym zawyżaniem cen oraz stworzenie bardziej przewidywalnego rynku turystyki zdrowotnej. Kliniki mogą ustalać ceny w obrębie tych widełek, ale nie mogą ich dowolnie przekraczać, a już na pewno nie ukrywać dodatkowych kosztów pod hasłami typu „pakiet VIP” bez konkretnej specyfikacji.
Obowiązek przedstawienia pełnego kosztorysu przed zabiegiem
Każda placówka objęta tym rozporządzeniem ma obowiązek przedstawić pacjentowi pisemny kosztorys (z możliwością tłumaczenia na język pacjenta). Taki kosztorys powinien obejmować:
- koszt zabiegu głównego (np. operacja nosa),
- honorarium lekarza prowadzącego (jeśli występuje osobno),
- koszt hospitalizacji (jeśli jest wymagana),
- koszty anestezjologa i narkozy,
- wizyty kontrolne po zabiegu,
- materiały (np. implanty, szwy nierozpuszczalne, wypełniacze),
- ewentualne badania przedoperacyjne,
- koszty pozamedyczne, jeśli są ujęte w pakiecie (np. tłumacz, hotel, transport z lotniska, opiekun).
Pacjent ma prawo zażądać rozbicia kosztorysu na elementy medyczne i pozamedyczne. Jeżeli klinika tego nie umożliwia — oznacza to potencjalne niezgodności z rozporządzeniem.
Ukryte koszty — na co uważać?
W praktyce pacjenci skarżą się najczęściej na tzw. „koszty, które nie były wcześniej omawiane”. Mogą to być np.:
- dodatkowa narkoza, jeśli zabieg trwał dłużej niż zakładano,
- opłaty za nieoczekiwany pobyt nocny w klinice,
- koszt opatrunków i środków pooperacyjnych, które wcześniej nie były uwzględnione,
- opłaty za transport wewnętrzny (np. z hotelu do kliniki),
- dopłata za rozmowę z lekarzem anestezjologiem (nawet jeśli trwa 5 minut),
- opłata za certyfikaty lub dokumentację medyczną do tłumaczenia.
Według rozporządzenia wszystkie tego typu koszty muszą być jawne i zatwierdzone przez pacjenta przed rozpoczęciem leczenia. Ich zatajenie stanowi podstawę do złożenia skargi. Nie podpisuj niczego pod presją. Masz prawo przetłumaczyć dokumenty i przemyśleć ofertę.
Zgodnie z § 13 i 14 rozporządzenia tureckiego Ministerstwa Zdrowia:
„Kliniki mają obowiązek informować pacjenta zagranicznego o pełnych kosztach leczenia oraz wszelkich kosztach dodatkowych przed rozpoczęciem leczenia. Koszty te muszą być jasno określone w umowie zawieranej z pacjentem, w języku zrozumiałym dla niego.”
Weryfikacja kliniki – jak sprawdzić, czy jest legalna?
Wbrew pozorom, wiele klinik oferujących operacje plastyczne i zabiegi stomatologiczne dla cudzoziemców w Turcji działa bez wymaganych zezwoleń. Rozporządzenie „Uluslararası Sağlık Turizmi ve Turistin Sağlığı Hakkında Yönetmelik” jasno precyzuje, że tylko podmioty z oficjalnym certyfikatem „Uluslararası Sağlık Turizmi Yetki Belgesi” (Certyfikat Turystyki Zdrowotnej) mają prawo świadczyć usługi medyczne obcokrajowcom. Brak tego certyfikatu oznacza nielegalne świadczenie usług, a co za tym idzie – brak ochrony dla pacjenta w przypadku powikłań.
Jak pacjent może zweryfikować klinikę?
Tureckie prawo zapewnia realne instrumenty ochrony pacjenta zagranicznego – ale tylko w przypadku leczenia w legalnych, certyfikowanych placówkach.
Poproś o numer certyfikatu (belge numarası) – każda legalna klinika powinna bez wahania podać numer swojego certyfikatu oraz nazwę instytucji, która go wydała. Dokument powinien być aktualny i widoczny w siedzibie kliniki, zazwyczaj w recepcji lub gabinecie dyrektora medycznego.
Sprawdź w bazie Ministerstwa Zdrowia (Sağlık Bakanlığı) – oficjalna baza danych certyfikowanych placówek znajduje się na stronie tureckiego Ministerstwa Zdrowia . Można kontaktować się bezpośrednio z Ministerstwem pod adresem mailowym saglikturizmi@saglik.gov.tr z zapytaniem o konkretne centrum.
Skontaktuj się z USHAŞ (Uluslararası Sağlık Hizmetleri A.Ş.) – agencja państwowa odpowiedzialna za rozwój i kontrolę turystyki zdrowotnej. Można wysłać zapytanie na adres: info@ushas.com.tr, załączając nazwę kliniki, adres i dane kontaktowe, z prośbą o potwierdzenie legalności działalności.
Skorzystać z pomocy prawnej – pacjent może zgłosić sprawę do tureckiego sądu cywilnego (genel hukuk mahkemesi), szczególnie jeśli doszło do zaniedbania, błędu medycznego lub braku opieki po zabiegu. W Turcji nie obowiązuje system no-fault (bez winy), więc odpowiedzialność musi być dowiedziona, ale wiele spraw kończy się ugodą – zwłaszcza jeśli klinika działa nielegalnie.
Powołać się na złamanie prawa konsumenckiego – pacjent będący konsumentem może dochodzić swoich praw na podstawie ustawy o ochronie konsumentów (Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun), np. w przypadku niezgodności efektu z opisem usługi, reklamą lub błędnego informowania.
Uwaga!
Analizuj sygnały ostrzegawcze – kliniki, które:
- nie publikują danych właściciela, dyrektora medycznego ani nazwisk lekarzy,
- ukrywają dokładny adres,
- nie udostępniają dokumentów zgody i warunków leczenia przed przylotem,
- odmawiają podania numeru licencji,
mogą działać nielegalnie.
Nielegalne działanie oznacza, że pacjent:
- nie ma dostępu do systemu reklamacyjnego Ministerstwa Zdrowia,
- nie może liczyć na żadne wsparcie konsularne w razie powikłań,
- narażony jest na nieubezpieczone zabiegi, wykonywane często przez personel nieposiadający odpowiednich kwalifikacji.
Jeśli jesteś świadomym pacjentem, jesteś bezpiecznym pacjentem – Anna Jaskiewicz i Barbara Szuszkiewicz Aesthetic.Expert
ZASTRZEŻENIE Treści z naszego portalu są jedynie wskazówkami dla zainteresowanych i zawsze rekomendujemy skonsultowanie się z wykwalifikowanym specjalistą w przypadku jakichkolwiek pytań lub wątpliwości dotyczących danego tematu. Nie są to treści edukacyjne. Administratorzy portalu nie ponoszą żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych na naszych stronach. Wszelkie treści umieszczane na niniejszej stronie internetowej chronione są prawem autorskim.
