Dr Joanna Kurmanow zapoczątkuje twoja świadomą przemianę

Jakie operacje wykonuje Pani najczęściej?

U osób po 40 roku życia — operacje powiek, modelowania twarzy (likwidacja zmarszczek), korekcje brzucha oraz piersi. U osób młodszych — powiększanie piersi, korekcje uszu, liposukcje. Jeśli weźmiemy pod uwagę płeć — to Panowie wykonują zabiegi ginekomastii i liposukcji, a Panie — korekcje piersi, powiek, przerośniętych warg sromowych.

Czy dzięki poprawie wyglądu można poczuć się szczęśliwszym?

Tak — badania przeprowadzone wśród osób po operacjach plastycznych pokazały, że rośnie u nich poziom akceptacji, zadowolenia z życia, są bardziej otwarci na kontakty. Badania dotyczyły głównie operujących się kobiet, ale jakość życia ulegała poprawie w całej rodzinie. Szczęśliwa kobieta tworzy szczęśliwy dom — tak mówili partnerzy tych kobiet.

Jak wiele pacjentów podejmuje decyzję spontanicznie, a u ilu jest to przemyślany proces?

Zacznijmy od tego, że każda operacja plastyczna to planowy zabieg chirurgiczny. Wymaga od pacjenta przygotowania zdrowotnego, psychicznego i finansowego. Zdrowotne — to wyleczenie wszystkich stanów zapalnych, unormowanie ciśnienia tętniczego. Psychologiczne — to świadomie podjęta decyzja, osobista wizyta u lekarza (nie uznaję konsultacji on-line), przedyskutowanie z lekarzem wszystkich za i przeciw danej operacji.

Finansowe — to odłożenie takiej ilości pieniędzy, która wystarczy na operację, czas rekonwalescencji oraz ewentualne dodatkowe zabiegi. Pacjenci, którzy do mnie trafiają mówią, że od czasu podjęcia decyzji do konsultacji mija 2-3 lata, potem od konsultacji do zabiegu kolejne 1-2 lata. Reasumując — trafiają do mnie pacjenci głęboko zmotywowani i przygotowani w każdym aspekcie do operacji.

Czy są osoby, które pragną nienaturalnej, wręcz przerysowanej zmiany?

Zdarza się — zwłaszcza u młodych osób, które żyją tu i teraz — że chcą ekstremalnej przemiany. Na przykład wszczepienia dużych implantów, przeszczepu dużej ilości tłuszczu w pośladki, dużych ust. Bo taka jest moda. Nie wiedzą (lub nie chcą wiedzieć), jakie będą konsekwencje w przyszłości, że operacja to nie jest jak kupno modnych butów, których można się pozbyć w następnym sezonie. Rolą chirurga jest je uświadomić takiej pacjentce, jakie konsekwencje będzie miało dla jej zdrowia przesadzenie z wielkością implantów, z ilością kwasu hialuronowego wstrzykiwanego w twarz. Na szczęście do mnie nie trafiają takie pacjentki.

A jak wtedy Pani rozmawia z pacjentem? Czy zdarzyło się wysłać kogoś na terapię psychologiczną zamiast na operację?

Tak — od wielu lat współpracuje z psychologiem. Decyzję o operowaniu podejmuję na podstawie swojego doświadczenia oraz opinii psychologa, który sprawdza gotowość emocjonalną pacjenta do operacji.